Yâr Gözleri Şiiri - Kenan Çarboğa

Gözün değse boz fireze
İlkbaharda ekin eder
Bakışınla ırmak, göze
Tanrı Dağ’dan sökün eder

Gözün bende Nevruz toyu
Misilsiz gök, dipsiz kuyu
Son umudum bengi suyu
Sadağında çıkın eder

Bazen efsun, bazen Yada
Her fırsatta düşer yâda
Karanlıkta, kargaşada
Tehlikeyi tekin eder

Kirpiklerin; kargı, kalıç
Düzde gonca, dağda alıç
At koşturur yalınkılıç
Sanki Çin’e akın eder

Lâl eyleyip dillerimi
Zincirleyip ellerimi
Durduk yere küllerimi
Gözleriyle çakın eder

Alev alev içte, dışta
Yakar beni karda, kışta
Gök gözlerin her bakışta
Ecelimi yakın eder