Gönlüm bana küsmüş bana demeden
Yar gönlüde küsmüşmü ki kendine
Bülbül konmuş dala güle demeden
Yar gönlüde küsmüşmü ki kendine
Gün geçti hafta geçti sene demeden
Bahar geldi yaz geldi ışkın vermeden
Köz düştü yaprak yandı su içemeden
Yar gönlüde yanmış mola su veremeden
Gönlüm taşsın balyoz buldum seni kırmaya
Vurdum vurdum toz ettim sana varmaya
Işkın sürdü yaprak verdi gülü açmaya
Yar gönlüde ışkın verir bana varmaya
Kilit vurdum yar gönlüne kimse görmesin
Bekçi diktim yar gönlüne kimse girmesin
Ateş attım yar gönlüne başka yanmasın
Yar gönlümde gönlüm yardan hiç gitmesin
Yar sükut olmuş sanki bir pınar
Gümrah ırmak gibi akarak çağlar
Gönül akar sükut akar kir akar
Yar gönlü canandır ki bir bakar
Gönlüm bana küsme bana demeden
Yar gönlüde küsmez kendi kendine
Bülbül konar dala güle demeden
Yar benim olunca gelmem kendime
Mehmet Hüsnü ASAN
03.04.2010 saat:23.00
Kayıt Tarihi : 3.4.2010 23:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dolu dolu can-ı gönülden kutlarım
Yar gönlüde küsmez kendi kendine
Bülbül konar dala güle demeden
Yar benim olunca gelmem kendime
şiir hiçte fena değil.yanlız
son kıtada daha bariz uyak uyumsuzlukları
göze çarpıyor.selam.
TÜM YORUMLAR (14)