Yar'e vuslat / Ölüme Söylediğimdir...

KIRIK BİR KISSADA GÖLGEN… cam kırıklarına yakın durması risktir tenin… ruh ten kafesinde azaba düçar kalır..aşk çıkıp geldiğinde pervasızlığıyla gözlerimizi çalar..ve bir zaman aralığında ölüm bir ihanet gibi gece ile bağrına oturur...akbabaların gagalarıyla delik deşik oluşunu izlersin bedeninin..bütün çektiğin acıların kalbinde birikmesi nasıl bir adaletsizliktir.. .. nabız takatsiz avuçlar kaybettiği sevgiliden arda kalanları. resmi karaltılarla bir tamamlanmamış bir eser gibiyken bırakılmış ter ve kan içinde kirpikleri sevgilinin.. .. kan kusmak için kullanırsın artık sözleri. çağlasın her dem diye kendinden kattığın bütün renklerin siyahta kaybolmasına tanık olmaktan delilik sınırında gezinirsin. aklı aşkın derin sularında boğmaktır tek kurtuluş diye mırıldanırsın..ama giden sevgilinin sonsuzluk yurdunda tahtına kurulduğunu bildiğinden gelmeyecektir artık diye söylenirsin gölgene. yokluğunda sana bıraktığı kendini sakınmak adına gözlerine mil çekersin. göz görmekten nasipsiz zamanı döşünde boğsun için kelam duaya yakın dursun dersin yalnızca...kurtuluş mudur aradığın sanrıların içinde çilelerin azabı ile yoğrulmakmıdır...düş ile gerçeğin med cezirleriyle sendelemekmidir hayat..sayılabilen ne varsa biter inancı ile sevgiliye vuslatmıdır çizdiğim resim.. gel ve dinle dudaklarımdan dökülen serzenişlerimi ey sevgili.. tam olmayı öğreten sen bıraktığın gölgenle tamlığı becer diyerek nasıl bir hal içinde bıraktığını gör..ve gör ki sana gelmek adına bütün gördüğümün sen olduğunu anlaman huzuru sunsun o eşsiz ruhuna.. sen kitapların yazmaya cesaret edemediği güzel..terazilerin tartamadığı perisin..iyi ki oldun..ve gönlümdeki tahtında vuslata kadar yaşayacaksın...