Yâr Düştü Şiiri - İsmet Bozkurt

Yâr Düştü

Küfrân’ın sancısı sardı içimi
Aşiyan yoluna har düştü bu gün
Bildirmedi felek neydi suçumu
Canımdan vefasız yâr düştü bu gün.

Gönüller tamahkâr olup gitmiyor
Sevginin maddeye gücü yetmiyor
Yürek olmuş “bedre” sıcak tutmuyor
Yaz ayında başa kar düştü bu gün.

İnsanlar hud'akâr kader neylesin
Roller ezberlenmiş diller söylesin
Haneler harabe turâb eylesin
Haller elem dile, zâr düştü bu gün.

Düşünce müdâhin gözler doymuyor
Kişilik sarsılmış fıtrat uymuyor
Metelik olmazsa adam saymıyor
Düzmece kafadan şer düştü bu gün.

Kaldırmaz gururum duhur yükünü
Poyraz vurdu başak veren ekini
Zedelermiş ayran Ilgın kökünü
Bezl-i can yanıyor kor düştü bu gün.

Soluyor rengarenk ömürden nakış
Gözde âmâ olur ol fersiz bakış
Toprağa yönelir bulanık akış
Boynumda bir sicim dar düştü bu gün.

İsmet Bozkurt