Yâr Diye Diye Şiiri - Nuriye Akyol

Mecnun gibi gezer, mutlu olurdum
Benim de sevdiğim var diye diye.
Koysalar yanında bin yıl kalırdım,
Aldığım her nefes kâr diye diye.

Yağmur kar demeden yola düşerdim
Bir gecede yedi tepe aşardım
Ayaklarım kırık olsa koşardım,
Beni çağırıyor yâr diye diye. .

Sarardı da soldu ömrümün va'rı,
Genç yaşta kaybettim ol nazlı yâr'i
Yüreğime bastım ateşi koru,
Aşkımı söndürür kar diye diye.

Ekmeğimi bandım çeşm-im yaşına,
Firak acısını kattım aşıma
Yastık diken oldu dertli başıma,
Toprakta sevdiğim var diye diye.

Hayalde buluştum, düşte sarıldım
Bazı sitem ettim, küstüm darıldım
Mezarına gide gele yoruldum
Sensiz dünya bana dar diye diye.

Dolaşıp dururum yoktur ayarım
Sensiz geçen ayı, günü sayarım
Toprakta yatarken bir diğer yarım
Bana huzur bulmak zor diye diye.

Bakamadım senden sonra alına
Karalar bağladım gülün dalına
Girdim diye nazlı yâr'in salına
Gezerim yaşamak ar diye diye.