Yar dediğin,
Yanağından vermeli buse!
Aş ve sevdası olmalı hadise!
Tarihe mal olmuş sevdalardan,
Çıkarmalı kendine manidar hisse!
Yar dediğin,
Yoluna gül yaprakları sermeli!
Zemherilerde bile gül dermeli!
Bir anlık yar yokluğunda,
Aşkın tuvalinde hep onu çizmeli!
Yar dediğin,
Gözlerine sevda sürmesi çekmeli!
Gönül tarlasına aşk fidelerini ekmeli!
Yâre gelecek bela ve musibetleri,
Tereddüt etmeden kendi üstlenmeli!
Yar dediğin,
Sevdiğini bağrına basmalı!
Sevdasını gönül duvarına asmalı!
Kendise öylesine meftun etmeli ki,
Dolaştırmalı sevda tasmalı!
Yar dediğin,
Sevdiği geciktiğinde yolunu gözetlemeli!
Okuduğu sevda kitaplarını özetlemeli!
Sevda meclisinde her oturduğunda,
Aşk ve şevkle sevdiğinden söz etmeli!
Yar dediğin,
Vedud dağlarının doruğuna çıkmalı!
Suyu berrak bir pınar olup sevdiğine akmalı!
Sevdiğinin sesini duymadığında,
Dünya nimetlerinden hiç bir zevk almamalı!
Yar dediğin,
Aşkın dağlarında muhabbet fedaisi olmalı!
Yaşadıkça, rahmani sevdalarla dolmalı!
Sevdiğini öylesine sevmeli ki,
Üzüldüğünde üstün başın yırtmalı!
04/Şubat/2015
Kayıt Tarihi : 18.3.2015 13:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!