Yar Dediğin Ezerde Geçer...

Yar yüreğin üstüne basarda gider,acımaz ki ayaklarının altı...
Bilmez ki bilinmeyene gittiğini...
Ardında bıraktıklarının hesabını yapmaz ki...
Görmez ki gözleri acıttığı canı...

Yıkarda gider yar dediğin,ardına bakmadan...
Sökerde gider can dediğin,seni aldatmadan...
Uyutmaz,uyusturur beynini,avutmadan...
Yar dediğin,kursunu sıkarda gider...acıtmadan...

Ardından derin derin bakarsın...
Acınımı tutarsın,sağ elinle...?
Yoksa,giden aklına mı yanarsın?
Ya da akamayan yaşlara mı ağlarsın?

Ne eylersen eyle,yar gider yüreğe basa basa...
Kimse tutmaz onu,aklı vardır,gurur misali...
Sözü vardır kendine,tutamazsın yari...
O, yakar da gider anlamazsın...

O' YÜREĞE BASARDA GIDER,SEN SADECE,ARDI SIRA BAKARSIN...!