Yar Dediğin Şiiri - İbrahim Halil Demir

Yar dediğin,
Aşkın kördüğümünü mahirce çözmeli,
Sevildiğini canı gönülden bilmeli.
Yar dediğin,
Bir işaretle aşk ve iştiyakla koşar ayak gelmeli,
Ferhat misali sabırla yalçın kayaları delmeli.

Yar dediğin,
Şirin gibi Aslı gibi,Zühre gibi Leyla gibi sevmeli,
Sevdalılar meclisinde gerektiği gibi sevdiğini övmeli.
Yar dediğin,
En manidar aşk mektuplarını kesik uclu kalemle yazmalı,
Kükremiş aslan misali yerinde durmamalı sevdasıyla azmalı.

Yar dediğin,
Bahar mevsiminde şirin uykularından ferağet etmeli,
Yar firağında her daim kendi kendine yetmeli.
Yar dediğin,
Firaklar olmasın diye yaradana yalvarıp yakarmalı,
Aşkın müzminleşmiş yaralarını şifa ile sarmalı.

Yar dediğin,
Aşkın zorlu mektebinde nizami bir öğrenci olmalı,
Sevdalı gönlü gerçek muhabbetlerle dolmalı.
Yar dediğin,
Sevda kitaplarının anafikrini ezbere bilmeli,
Aşkın meyvelerini bilenmiş sevda bıçağıyla dilmeli.

Yar dediğin,
Son nefesinde sekaratta”ahhh yar “demeli,
Sevda sofrasındaki taamları büyük bir iştahla yemeli.
Yar dediğin,
Rengarenk Muhammedi gülleri yar yoluna sermeli,
Çorak arazilerde bile aşkın envai türlü çiçeklerini dermeli.

Yar dediğin,
Husumetleri,kini ve adaveti has sevgilerle boğmalı,
Yapaylıktan, riyadan uzak sevdalarla gönül penceresinden doğmalı.
Yar dediğin,
Mütevazı gönlü aşkın ziyasıyla dolup taşmalı,
Başı dumanlı karlı dağları dağcı misali aşmalı.

Yar dediğin,
Sevda ırgatı olup aşkın tarlasında karın tokluğuna çalışmalı,
Şekva etmeden aşkın manidar çilesini çekmeye alışmalı.
Yar dediğin,
Mahir bir ressam gibi yar vechini aşkın tuvalinde tıpa tıp yapmalı,
Sadece ve sadece yeri göğü yaradana ihlas ile gerektiği gibi tapmalı.

Yar dediğin,
Zifiri karanlılarda rızkını yuvasına taşıyan karıncadan hisse çıkarmalı,
Gerekirse yari uğruna boz bulanık sularda düşünmeden kulaç atmalı.
Yar dediğin,
İşin kolayına kaçmadan sevmenin ve sevilmenin hakkını yürekten vermeli,
Yari sevmeyenleri rezili rüsvay edip olur olmaz yerlerde yermeli.
06/Ocak/2013