Yar Bohçası Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Güneşte açan buz damlalarının sesinde,
Düşerken ıslanan gölgeni görmez misin.
Sevgi değirmenine yel olmuş gönüllerde,
Arzular öğütülür,yanarken görmez misin.

Kaldırımlar,kınalı saçlarımın ıslak örtüsü,
Yaşadığım dertler,sanki zaman törpüsü.
Hırçın dilin feryadı,öfkenin sırat köprüsü.
Gittikçe aktığını,bakarken görmez misin.

Gönül dağlarında açan kır çiçeklerim gibi,
Yuvarlayarak büyüttüğün şu kar tanelerini,
Kırdığın dallarda yeşermeyen sevgilerini,
Yar bohçasında kuruttukça,görmez misin.

Hayatın yarin bohçasında işlenmiş oyadır.
Rengi,canlar yurdunda çıkmayan boyadır
Aşk bahçesindeki gönüller,açan sevdadır.
Kuruyan canda kokladıkça görmez misin.