Gönül düştü bir gözleri elâ'ya
Koydu başı türlü derde belâ'ya
İşim kaldı şimdi yüce mevlâ'ya
Sarmadan öldürdü yâr beni beni
Sevda şeleğini sırtıma vurdu
Hun etti içimi yaktı kavurdu
Küllerimi dağdan dağa savurdu
Vurmadan öldürdü yâr beni beni
Hep Canım diyordu seviyor sandım
Tatlı dillerine nasılda kandım
Demek ki boş yere içimde yandım
Varmadan öldürdü yâr beni beni
Gün doğar,gün batar hüzünler artar
Göçmen kuşlar uçar bak katar katar
Ayrılık çok ağır sevgiyi tartar
Vurmadan öldürdü yar beni beni.
Durak'ın gözleri doldu akıyor
Olmuyor oralı içten yakıyor
Herkes bana Mecnun diye bakıyor
Durmadan öldürdü yâr beni beni
Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ
Kayıt Tarihi : 19.1.2017 17:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Durak Yiğit](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/01/19/yar-beni-beni-2-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!