Yar beni Şiiri - Erdala Yayla

Yarin bahçesinde gonca gül idim,
Koklayıp kenara attı yar beni.
Daldan dala konan bir bülbül idim,
Kırdı kanadımı, yaktı yar beni.

Gözlerimde fer yok,dizimde takat,
Yemişim felekten acı bir tokat,
Benimde kıymetim var idi Fakat,
Deliksiz bir pula sattı yar beni.

Alamadım şu dünyada muradım,
Kırıldı totmuyor kolum kanadım,
Bir mezar taşına yazılmış adım,
Ecel kervanına kattı yar beni.

Ümit dedikleri ince bir daldı,
Elimi attığım elimde kaldı,
Sanırım bir rüya, hayut masaldı
Gizemler içinde yuttu yar beni.

Çaresiz dertlere düştüm ne çare,
Yıkıldım hayata küstüm ne çare
Erdal'ım bu zehri içsem ne çare,
Felek kancasına taktı yar beni.
22/11/19 Erdal Yayla