Yar(ay) a Şiiri - Bedir Arutay

Beyazlarla süzülürken bahçede
Bir umut damladı kadehteki mezeme
Nerdesin, kiminlesin, ne haldesin bilmem de
Her sabah üşüyen güvercinsin gönül penceremde

Yanaştıkça kalbimdeki limana
Gözlerindeki nağmeler yüreğime akıyor
Bir yürek ki ölümden önceki son nefes
Bir yürek ki oruçla iftar arasında

Seni anlatmayan söz hangi derde deva
Sen anlatmadıktan sonra hangi nağme olur şifa
Hayatımda en değerli tek gerçek
Seni sevdiğimden beri hayat benden yana

Bana baktıkça ve ismimi andıkça taa derinden
Bir ınkılap şarkısı bestelenir yürekte
Susunca ve yüzüme baktığın zaman usulca
Bir tufan olurum bakışlarındak gölgede

Ruhum yanıyorken dudakların ateşinde
Tebessümün denizi merhameti sunuyor
Bir yanın gel diyor git diyor bir yanın
Sonra bu gelmeler de gitmelere dönüyor…

Dizelerde fer kalmadı yürekte de har
Anlatmakla biter mi ki sevgili…
Şairin dizeleri sararken seni
Bedenime kondur ölüm buseni

BEDİR ARUTAY