Unut onu, yanma gönül içinde
Ayrılık yolunda yar giden yolcu
Bir mevsim açılmış o gül içinde
Sil artık kalmadı bende yar borcu
Vefasız huyunu gizlemiş bizden
Gönülden değil de, severmiş sözden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta