kadınlığın aşil topuğuymuş aşk
kucağımda çürümüş kaktüsle
sabahladığımda anladım üşüdüğünü bankların
hangi kaldırıma çöktüyse, üstüne basıldı ayrılığımın
ayrılık kokmuş et
zamanın kancasında
odun rengi kemikler, tutuşan saçlar
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta