Yar'a Ağıdı Şiiri - Neslihan Yalman

kadınlığın aşil topuğuymuş aşk
kucağımda çürümüş kaktüsle
sabahladığımda anladım üşüdüğünü bankların
hangi kaldırıma çöktüyse, üstüne basıldı ayrılığımın
ayrılık kokmuş et
zamanın kancasında
odun rengi kemikler, tutuşan saçlar
köklerine kerpeten atılan nilüfer çiçeği

tavaf edeli hayli takvim geçti
begonvil sokaklarını
farkına vardım sabahları fırından
ekmek almanın da ritüel sayıldığının
bulutların insanı şükre sürüklediğinin
sanmayınız, deniz hızla deva oldu bana
-tuz kesiği bazen sızlatıyor-

şimdilerde daha sık vakit geçiriyorum balkonda
yaprak hışırtıları, itilmiş çöp bidonları
cılız kalan kuş tüylerini topluyorum
nerede toprak görsem hâlâ canım yanıyor
bir kaktüsün hayatını kurtarmakmış aslolan
gerisi lafügüzaf