Yâr'a Şiiri - Talha Özsarı

Sekinet uçup da gitti elimden, tutamadım,
Meylettim, yolumu çizdiğini sandığım zara.

Menzili kovalamakta aceleci davrandım,
Tosladım dünden yarına gerilen intizâra.

İnsan.. yapışıp da paçasına fâni zevklerin,
Ruhunu gark ediyordu kızdırılmış bir nâra.

Ben ki acıların deryasında mahpus kalmışım,
Ufukta yok kalbimi çıkaracağım bir kara.

Gözümden bile sakınıp meçhûle ektiklerim
Geçer miydi bir gün kesiksiz, ebedî bir kâra?

Şifayı marazımın kendi cinsinden bekledim,
Göğsümü evi belledi bu kapanmayan yara.

Bıçağını bilemiş üstüme gelirken hayat,
Bildiğim tekbir ecza iltica eylemek Yâr'a..