Yar/a Şiiri - Fatma Karaca

Ayrılık var diye ah etme dildâşım.
Yollar uzaksa, yârlar yakındır..
Hani "Güneş"ini kaybetmişti Rûmi,
Halvetlere kederler sürülmüştü,
Alnına mühürler; "Semai"
Gönlü ınkîyad etmedi er-mişliğe de,
Bi-r-çare vuslatı beklemedi mi?
Sen de yaşlanma, dildaşım, yaşlanma,
Gözlerinden yaş gelmesin firkati duydukca,
Bil ki,"tuz" bastıkça, Yar-a iyileşmez,
Gönülde olana, göz derman vermez..
Gözlerimizde gönül gördük senle ben,
Dillerimizde dildâr olduk senle ben,
Gülüşlerimizde Gülizar olduk senle ben,
Çaylarımız(d)a Aşk demledik senle ben,
Sâki usandı doldurmaktan mey'i
Aşkhaneler yoruldu ağı(r)lamaktan bizi,
Sevdamız "Semai" olunca dildâşım,
Fezalar aldı döngüsüne bizi..
"Fenâ" ettik Dildaşım " Fenâ"..
Yârlar bir olup râm oldu sarhoşluğumuza..
Ayrılık var diye, sen, âh etme dildâş'ım,
Şerbet tükenmez, Aşk var oldukça..