Yâr Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Narı nura çeviren cismi yoktan var eden,
Tek sığınacak kapı münacatım sana Yâr.
Sonsuzluk seferinde imtihan izhar eden;
Od düşürme sineme bu emanet cana Yâr.

Kâlû-belâdan beri sözüm itikatim sen,
Ben Mecnunum suret-i Leyla’da vuslatım sen.
Turab etme kuluna secdem sen taatim sen
Lütfun la bahşettiğin şükrüm var ihsana Yâr.

Aklım girdaba düşüp su-i zanlar gelse de,
Bazen ‘’Nefsi-emmare’’,Lâin şeytan çelse de
İbadet ve taatim edam yarım kalsa da
Kılavuz,rehberim der dönerim Kur’an a Yâr.

Maruzatımı bilen hakkı ile görensin,
Sen bir ol de yeter ki dağlar taşlar dirensin.
Her kulunun hakkında hayırlısın verensin;
Gelsin Hazret-i Hızır yetişsin aman a Yâr.

Muhtaç etme namerde Sen var iken kuluna,
Sabır mukavemet ver bu çınarın dalına.
Merhamet et Ya Rabbim Etem-i nin haline;
Düştüm nankör vefasız bir kötü zamana Yâr.

01.02.2014.ANKARA.