Yâr! Şiiri - Çizgili Mavi

Bir garip meftun, yangın bir gönle yar girince;
Gönlünde gülistan açar, renge bürünür dünya…
O yar gülünce!
Manâ…
Ki onda zuhur eder ömür;
Gün, onda erer sabaha hayaliyle her gece!
Bir garip öksüz, hüzzam bir gönle yar girince.
Lügât…
Ki onda dile gelir hasret,
Şiir şiir, dize dize, hece hece!
Kifayetsiz kalır kafiyeler,
Ve redifler öksüz…
Ve yetim kelimeler; vuslat denince!
Mey;
O yarin gözleridir,
Ecel;
Sözleridir bizzat…
Kılıçtan keskin, sırattan ince!
Bir mahzun müflis, viran bir gönle yar girince!
Eski bir İstanbul resmi gibi siyah beyaz…
En dertli bestenin en mahzun güftesi gibi…
Sazlar, sözler, şarkılar da onu söyler…
Gökte uçan serçe,
Şakıdar da onu söyler;
Bir Mecnun Ferhat, Kerem bir gönle yar girince!

12.09.’23