Yar Şiiri - Tanju Çubukçu

yar;
kimsenin farketmediği,
gönülde açılan yaraymış meğer.
merhemi de oymuş, sargı bezi de...
ve gönlün en büyük ilacıymış da...
kırk derece ateşlerde yanarken,
yüreğini ferahlatan, en güzel serinlikmiş.
kaybolmuşken kör kuyuların karanlığında,
seni çağıran ses, yolunu aydınlatan ışıkmış.
ekmek, su, canmış yani yaşatan...
en çaresiz gecelerde, bir hevesle,
sabahlara uyanmanın sebebiymiş...
...
işte yar;
en büyük yaraymış kanayan.
sorgusuz sualsiz gidişlerde,
kopartılan kabuğuymuş yüreğin...