Yâr Şiiri - Halil Türkoğlu

Kollarımı açtıkça
Karda revan, çığ gibi doldum sustukça
Yâr, kalbimi yardım!
İçime dolan çığlıkla

Bana iyi geldiğin için itimadım
İstedim selamı, budur müracaatım
Alamadım ceketimi askılığından
Masa başı ameliyata devam, kalkamam
Müsade yoksa ruhuma
Aynı gözlerle tekrar tekrar bakamam

Dolunay gibi görünür müsün apaçık?
Çıkıp biraz dolaşsam sahilinde
Martılarıma simit atar mısın şimdi?
Eğilip su içerken elimden
Biraz kenardan akarken
Dolarken biraz
Dokuyup ıssızı, dudak okuyup
Kazıyabilir misin havaya kelimeleri?

Götürme avı avcıya
Bir zıpkın kana bulayabilir sayfayı
Ellerimle uzandım
Açtım kollarımı
Başka yolu yok
Yâr bildiğimiz hasretlerin
Bekleyen tüm geçitleri kapalı!

Sarıl sarmaşık misali balkonuma
Söz direklerime tutun.
Donuklaşabilirim bakışına
Göğüs ağrısı çekebilirim suskunluğuna
Bu beni uyutan direk verilmiş narkozun
Kalabilirim masada
Yetişmeyebilir sözlerim, yetmeyebilir kalbim
Giderken sen
Bir kapı aralığı bırakmayabilirsin bana.

Yâr kalbimi yardım
İçime dolan çığlıkla
Sustukça...