Yar Şiiri - Servet Konaçoğlu

Yar özüne küsmüşsün sen
Acılara bürünmüşsün
Yüreğimde büyülüp küçülmüşsün
Yalandan kendini öldürmüşsün
İnanmadım zaten ama sen övünmüşsün
Yar sen bana yol göster
Durmaz bu adam seni özler
Avuçlarım kanıyor ellerimde güller
Yolların içimden geçiyor
Dalıp dalıp seni gözler
Yar acılarıma son versen
Korkularından kaçıp gelsen
Uzaktan değil yakından gülsen
Hikaye değil ama bildiğim
Gerçek aşkı bir görsen
Yar sonu hep aynı biten
Onurunu düşünmeden giden
Bir varmış bir yokmuş diyen
Ne olursa olsun aslında
Seviyorum seni ben tüm kalbimden.