Yâr Şiiri - Ömer Kılıçay

Gönlüm coşupta şevkle gelemedim,
Boyun büktüm nefsime, kalbim sızlar,
İki lafı bir arada koşupta diyemedim,
Kavruldu ciğerim, pare pare yanar.

Seni zikretmeyen tek bir canlı yok iken,
Ne oldu bana, geri durdum vakit varken,
Nefsime aldandım, daha çok erken,
Bırakma beni kendime, sensin tek yâr.

Ayan beyan belli, senden başka yâr yok,
Vücudum kaldırmıyor, günahım pek çok,
Sanki saplanmış sineme, gafletten bir ok,
Yaram derinde, saracak sadece sensin yâr.

Damarlarımda gezip dolaşan şeytandan,
Binbir güzellikle süslü yalancı dünyadan,
Tüm kötülüklerden hele de haramdan,
Sana sığınırım, boş çevirme beni ey yâr.

Sözler sultanı, gönüller elçisi tek önder,
Yoktur onun da benzeri, yokluğu bin keder,
Yolundan gitmek olsaydı bana da kader,
Sen eriştir o yola, kalplerimiz elinde yâr.