Yar Şiiri - Canan Özanaç

Uzat ellerini yâr,
Ölümün avucunda pusatsızım...

Heryer "Kerbelâ"
Bir damla serâba çatlamış dudaklarım
Her yanım pusu
Hüzün tırmanıyor yüzüme

Uzat ellerini yâr,
Heybemde köpek gibi havlayan acılarım,
Kemiğin toparlak ucunu atmaya kalmamış dermanım

Uzat ellerini yâr,
Dört yanımı sarmış korku kıyılarım
Z'amansız bu derin boğuluşlarım

Uzat ellerini yâr;
Bütün parmaklarım tıkır tıkır seni yazıyor
Serçenin gözpınarından damlayarak

Uzat ellerini yâr;
Tutuklanmış kitaplar kadar savunmasızım
Köklerim kırılıyor...

Oysa ta Adem'den beri,
Lacivert kemirgen tırnaklarım
Daldırdığım hokkalarda
Kelimeleri raks ettiririm...

Uzat ellerini ay yâr;
Yurtsuz bedenime çadır ol diye
Öksüz coğrafyalara sığınıyorum...
Uzat ellerini yâr;
Ellerin olmadan can bedenden ayrılmıyor;
Ruhum tenimi kemiriyor....