Yar (45) Şiiri - İbrahim Arslan

Yar
Senin aşkın kalbimde
Aşkına vermedim zarar...
Gel,istersen kalbimi yar
Göreceksin orada senden neler neler var
Sensiz geçmiyor burada akşamlar
Gündüz yanımda hayalin
Düşümde gülüşün var
Düşünüyorum da sensizlik ne zor,
Ölüm demek yar,ölüm demek
Hatta yetmiyor...
Gel bana sor,sensizliği anlatayım sana
Bir masal gibi,bir efsane gibi gelir
Uyursun...
Bana geliyor dünya dar
Sana güllük gülistanlık
Ne de olsa sende senden var...
Ankara'ya yağan kar
Senin semtine uğramıyor
Sen olmasan oralarda donar,
Gelsen buralara buralarda yanar
Bu aşk kül eder beni,sonunda yakar
Artık sana çıksın yollar istiyorum,
Gelmek,ama daha vakit var...

Yar
İnsafın yok senin
Ve senin aşkın kalbimde
Aşkına vermedim zarar...

Sen benlesin hep
Gözlerin benle
Gülüşün benle
Tek korkum seni kaybetmekten
yar
sınlar benim kalbimi,
Bu sevgiyi alsınlar,
Taşıyamayacağım çünkü
Yaşayamayacağım sensiz...

Bahar
Gelmiyor
Çiçekler açmıyor
Ve sen bunları bilmiyorsun,
Çünkü senden sende var...
Siyah gözlüm
Yarsınlar kalbimi
Sana olan sevdamı herkes görsün...
Mecnun'dan Mecnun olduğumu,
Ferhat'ın aşkının sönük,
Ve senin Leyla gibi hayal değil
Gerçek olduğunu...
Ama istemem...
Sen hep köylü güzeli olarak kalmalısın,
Hep masum açmamış bir çiçek gibi,
Yaralı bir ceylan gibi ürkek
Ve kelebekler gibi...

Yar
Ölümden başka engel ne var
Çıkı-ver karşıma
Açıver kollarını
Siyah gözlerinle bakıver
İçimi yakıver yine
Elini elime ver...

Yar
Seni anlatamadım daha
Ama ne mahsuru var
Sanki şimdiye kadar yaşamadım
Sensiz dünya bana mezar
Cennet sensiz anlamsız
Gelir bana,yar
Sen olduğunda cennet her yer
Gel halimi gör
Yar diye diye öleceğim,
Benden başkasına bakarsan...
Senide öldüreceğim...

Yar
Biliyorsun ben deliyim,deli gibiyim nicedir
Ve senin aşkın her zaman kalbimde
Aşkına vermedim hiç zarar...
(24.01.04)