Saat yine sabahın dördü
Gözlerim bir sende güldü
İçimdeki yangın yine sende söndü
Gülüşün; Çocukken kanayan yaram gibi
Saçların; Bahar da esen sam yeli
Ağlamak bi seninle güzeldi
Aşkı sevdayı öğrettin bana
Yasaklıydın ama sen bu cana
Kime anlatsam ben seni
YaR dediğim ela gözlümü
Dediler; Mecnun musun çöllere düşesin
Ferhat mısın dağları delesin
Bilmediler; Gözlerinin mecnunu
Gülüşünün ferhatı olduğumu
Benden de öte seni sevmiştim
Ne kadar da deliymişim
Boşa ben sana yar demişim.
Kayıt Tarihi : 15.9.2011 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!