Yar 4 Şiiri - Yaşar Akbaş

Bir ömür düşünmüştüm, bir ömür ki seninle
Son menzil hedefine, gideceksin kendinle

Ne kadar da isterdim, yanında bulunmayı
Yorulunca başımı, göğsüne dayamayı

“Yok” yok imiş hayatta geç de olsa anladım
Ayrılığı hesaba, hesaba katamadım

Ahir ömür çağında, bir sebep bulamadım
Niçin, neden dediler, utandım sayamadım.

Aslında çok iyiydin, sonra birden değiştin
Uysal bir kedi iken, vahşi kaplanı geçtin

Pençelerin, Hançerin, aşkını bitirecek
Birazcık sevgim kaldı, onu da öldürecek

Katlime ferman varsa, Şimdi vakti zamanı
Başka zaman başka yer, bulamazsın fırsatı

Rabbim bana yardım et, neresi doğru taraf
Aklım, fikrim karışık, dumanla dolu etraf

İbrahim değilsem de bende senin kulunum
Yaş altmışa varsa da henüz dünkü çocuğum

Resul gibi yetimim, İsa gibi babasız
Sırtımdan hançer yedim, lâ mekanım arkasız

Akbaş intizar etse kabul eder mi belki
Kırk yılın hatırı var,yakışmaz ki denmez ki