Yar... Şiiri - Çekdar Özer

“Babilin bahçeleri bile feryat ediyor, asma(!)
Bırak uçuşsun saçların boynumda..”

Yar(at) beni tekrardan. Uçurum koksun nefesim..
Cennetin beşiğinde yak, tüm günahlarım gözlerine tapsın..
Düşlerinde yaşat beni yar! Gerçeklerim diline dolansın..

Ah yar...
Kalbime indirdiğin demir parmaklıklar hapsedemiyor artık beni..
Feryat figan tutsaklığım...
Oysa imkansızlığın umudumdu. Yoktun, tapıyordum sadece.
“Kokun evrimi çürütecek yalanların başındaydı...”

Gizemle sevişirdin yar...
Kıskanırdım... dökülürdü gözlerimden düşler..
Ne olurdu ellerimi göğe her kaldırışımda yüreğime bir öpücük kondursaydın?

Yar…
Münker Nekir’de neyin nesi?
Hani aşktın, meleğindi gözlerim?
Birtek gözlerim, birtek o soruyu soracaktı hani?
Aldatıldı ruhum yar henüz bakirliği bozulmadan…
Ald(a) ttın yar gözlerimi, yüreğinin hazan mevsimlerinde..

Yar...
Aşıklar putperest artık…
Yarını göremeyecek ben’lere tapıyorlar..
Oysa yüreğin tuz basılarak iyi edilecek bir yaraydı
İbadet etmeyi seçtim ben…

(09/11/10)