Yar Şiiri - Zekeriya Hakan Özkan

O gözle bakmadım sana dediğin bana gün gelir bakacak birini bulursun belki yar
Sende kanarsın senin gibi bir hayırsıza içtikçe içersin o aşkın şarabını ama doyamazsın yar
Korktuğun başına gelir elbet senide aşkla vururlar elin kolun bağlanır da kaçamazsın artık yar
Yakar bu ateş senide son bulur o hiç bitmez sandığın neşeli günlerin ağlamaktan gülmeye fırsat bulamazsın yar

Ne aklın kalır nede fikrin nasıl düştüm ben bu illete deyip,o yari düşünmekten kendini alıkoyamazsın yar
Kimseler anlamaz seni çıldırasıya kahrolursun milyon kere hissettiğini kalemi alıpta kağıda yazamasın yar
En çokta gece kanar o kalbindeki yaran sızını dindirecek ne bir ilaç ne de bir merhem satın alamazsın yar
Anlarsın sende hiç sevilmediğini,istemiyorum seni dediğinde iki damla yaş düşer gözünden yinede onu kıramazsın yar

Yardan gelen her söz kurşun gibi vurur yüreğine öyle kelâmlar ederki tek cümlesini bile kaldıramazsın yar
Bütün hayallerin,umutların paramparça olur kendine bile bir faydan olmaz yıkılır kalırsında bir daha kalkamazsın yar
Bir yabancıdan farkın kalmaz gözünden sakındığının bir başkasıyla mutlu olduğunu duyarsında inananmazsın yar
Uğruna ömrünü verdiğin o vefasız başkasında filizlenip güllenir ve sen artık harama helal gibi bakamazsın yar