Yar Şiiri - Özgür Akbaba

Bilir misin yar!
Başına buyruk buğday tanelerine benzer benim umutlarım.
Ne kadar emekle büyütürsem büyüteyim;
Daima kendini öğütecek, un ufak edecek bir değirmen bulur.

Bilir misin yar!
Coşkun ama bir o kadar şaşkın,
Yolunu kaybetmiş nehirler gibi benim düşlerim;
Denize kavuşamadan,
Gider kendine kuruyacak bir çöl bulur.

İşte bu yüzden yar!
İşte bu yüzden düğümlü durur dilimde,
Rüzgârsız yelkenliye döner sözlerim.
İşte bu yüzden çığlık olur düşer dizeye,
Hüzün kokar hep şiirlerim.

İnan sevgili,
İnan güzel gözlü yar!
Bu yüzden dolu bakar benim gözlerim,
Bu yüzden bulut kaplıdır garip yüreğim,
Ve o yürekte,
Bu yüzden güneş görmeden,
Daha tomurcukken solar benim güllerim.

Oysa bilir misin yar!
Kaya gibi pek, dağ gibi dik sanırdım kendimi.
Meğer ne kışlara, ne acılara gebeymiş zaman,
Saçlarıma kar düştü, yaşadıkça anladım.

Oysa bilir misin yar!
Ben hep tetikte bekledim yüreğime açılacak yaraları,
Kurşunlar geldi geçti bir bir, bitti sandım acıları.
Meğer bir çift gözün bakışında saklıymış dağları yıkacak deprem,
Meğer ne sevdalara gebeymiş zaman,
Yüreğime yâr düştü, ağladıkça anladım.