Yar... Şiiri - Dilara Yıldırım

Ellerim kilitleniyor,
Yüreğe sıçrayan ateş, tarife yakışır bir şey değil.
Gözlerim kan çanağı, şişeler boş,
Damarlarım çekiliyor ağır ağır!
Kanımda bir mikrop gibiyken sevdan, Benliğim istem dışı esirin oluyor.
Yar,
Adını duyduğum yerde içim acıyor.
Gözlerim ortamın havasına aldırmıyor artık,
Olur olmaz zamanda sırılsıklam bir ölüye dönüyor.
Yar,
Sensizlik yağmurda ıslanıp yatak döşek yattığım hastalığa benzemiyor.
Ateşim yükseldiğinde dokunduğum her yeri kasıp kavuruyor
Ardından ağıtlar yakıp, lanetler okuyorum…
Bildiğin gibi değilim,
Hatırladığın şekilde bir ben kalmadı geriye…
O beni sen giderken yanın da götürdün de Bana müsfettem kaldı sanki!
Yalvarırdım belki, ağlar sızlar, dön derdim eskiden olsa.
Ama artık soluğum duruyor.
Gözlerimin ışığı eskisi gibi aydınlatmıyor geceleri,
Gülünce sahteyim diye bağırıyor tebessümlerim.
Gittin gideli, sebepsiz bir bulut çöktü sırtıma, uzun sözün kısası,
Yar, gittin gideli ben yarım, ben sessiz, ben bildiğinden öte sensizim…