Yar Şiiri - Ozan Çağlar

Çölde kalmış gibiyim,
ıssız kuytuda…
Farkı yok yüreğimin,
susuzluktan kuruyan dudaklarımdan...
Denizi getirse-dalgasında,
boğsa beni yâr;
kurtarsa susuzluktan, yanmaktan...
.....
Kutuplardayım bir zaman,
donma noktasında…
Farkı kalmadı bedenimin,
Buzdağından, soğukluğundan...
Güneşi getirse-dağıtsa,
sıcağıyla yaksa yâr;
çözülse bedenim, kurtulsa donmaktan...
.....
Uzay'a çıktığımda olur
zaman zaman...
Bırakıp iğrençliği,
sevgisizliği ile kahpe dünyayı,
bulamadığım aşkı aramaya…
İndirse-dayanamayıp beni,
yanına alsa;
yerçekimim olsa yâr...
.....
Katları sayarım bazen,
inmekteyken arşın merkezine;
yerin dibine geçerken..
Ve yıkılırken dünya başıma;
tutsa elimden, çekse-daldırıp
arşın merkezine elini;
deprem sonrası kurtarıcım olsa yâr...
.....
Tüm yanmalar, donmalar,
depremler son bulsa...
Kapatıp gözlerini hayatım olsa…
Her şeyi ve herkesi bırakırken geriye,
Sevda tohumu ekse-dallanıp
budaklansa, çiçek açsa…
Gözüme ışık, kalbime nur,
gönlümde deryâ,
kulağımda sedâ olsa yâr...