Yar Şiiri - Turgay Coşar

Yüreğimi açtım, yar diye sana.
Sen benim canımın yarısıydın yar.
O her şeyim derdim, kim sorsa bana?
Serim sol yanımın, darısıydın yar.

Üstüne başka gül, ihanet saydım.
Senin için tatlı, canımdan caydım.
Gençliğime senin, uğruna kıydım.
Ciğerimin derin, yarasıydın yar.

Bir parça ekmeği, senle bölerdim.
Sen mutluysan ancak, bende gülrdim.
Ölümü sensizlik, olsa dilerdim.
Tüten ocağımın, çırasıydın yar.

Sensiz boğazımdan, geçmezdi lokma
Bir çul yeter çıplak, kalırdım bakma.
Yeterki gidipte.bağrımı yakma.
Sen benim derdimin, çaresiydin yar.

Can yoldaşım, hayat arkadaşımdın.
En mahrem gizlime, sen sırdaşımdın.
Sırtımı verdiğim, umut taşımdın.
Geçen her anımın, varisiydin yar

Farketmez temmuzda, yağsın dolu kar
Ya kefenele sar’dır, ya beni sen sar.
Koyma kabre sensiz, orası çok dar.
Meleğim gönlümün, perisiydin yar.

Hastayken başımda,nöbet tutardın.
Ne bir an ayrılır, nede yatardın.
Moral verir eve neşe katardın.
Olmasan bahtımın, karasıydın yar.

Yanında olmamı, ne çok isterdin
İlgi göstermesem, hemen küserdin.
Anlık soğuk rüzgar gibi eserdin.
Solda yangınımın, şurasıydın yar

Doymadan ayırdı çekemeyenler,
Yüreğine bir gül ekemeyenler,
Yar için göz yaşı dökemeyenler,
Yaktığın yangının, haresiydin yar.

Şimdi yıllarımız,en güzel anım.
Aklıma geldikçe, acır solyanım.
Bıçak vursan akmaz, bir damla kanım
Tanrıya duamın, sırasıydın yar.