Yar 14 Şiiri - Refik Yıldız

İçime akıttım yaşı kimseler görmesin diye
Tebessüm astım çehreme insanlar kansın diye

Yine yıktı ayrılık kor kaldı ateşinden
Seller gelse söndürmez bekler gözyaşı gelsin diye

Madde sanma sen bunu o duygu hamalıdır
Biliriz menbaası gönüldür onun diye

Dostlar bırakıp gitti, güzelliği sendendi
Sevdim onları kalpten, senin remzin var diye

Bu firaklar vesile, ötesinde sen varsın
Yansa gönül acımam, sivaya kandı diye

Hep isyan doluyum, isyanım var zamana
Dünyamı dünyandan ayırıyor diye

Ayrılığın öldürdü, feryadımı duy benim
Başka kime gideyim visal burdadır diye

Ya tut ellerimden asrına götür orada kalayım
Ya ayrılma hiç, bırakma nefsime kurbanın olayım