Yar Şiiri - Levent Doğan

Şehir seni bekliyor ağlayarak,ben seni bekliyorum
Rüzgar esmeye başlıyor; ortalık sessiz, ben seni bekliyorum ki çaresiz
Güneş,kapatıyor yüzünü; bulutlar,seni karşılamaya mı hazırlanıyorlar, ne?
Kuşlar,penceremde ötüyorlar; acaba senin gelişini müjdelemeye mi çalışıyorlar
Yoksa beklediğin yar; hiçbir zaman gelmeyecek mi diyorlar
Bilemiyorum yar,bilemiyorum; yıllardır hep yollarını gözlüyorum
Kalbime kazınmış ismin,onuda silemiyorum
Hiçbir şey yapamıyorum yar; nerdesin? Gel,bekletme artık beni; gel ki bitsin bu hasret
Şehir ağlamasın,güneş yüzünü hiç kapamasın,ortalık sessiz olmasın yar
Sen gel ki aşklar yarım; topraklar,susuz kalmasın
Yüreğim,sevgiyle dolsun,gözlerimin ağlaması dursun,hayatım senle anlam bulsun yar
Yeter ki sen gel,dön sevdiğin bana,dön yar
Sen gelince her yer,bahar olsun; çiçekler açsın,yeşilin hiç solmasın yar
Kalbimden’sen’ hiç eksik olmasın yar olmasın; yeter ki sen gel,sen gel yar…