Yeter Ki Şiiri - Yasin Uysal

Onca işimin gücümün arasında
Aklımı bu kadar meşgul etmeye ne hakkın var
Bir fotoğrafına bakmak bile beni mahvediyor
İmkansız hayalinin olmama ihtimali canımı sıkıyor
Kalbim sıkışıyor ismini her hatırladığımda
Gel de bana ne yaptığına bir bak
Varlığın bir umut, ummaksa en büyük işkence
Sen benim değişmeyi göze alacağım tek seçeneğimsin
Yık geç bildiğim, inandığım ne varsa
Enkazımdan filizlenmiş bir çiçek gibi narince kurtar, sula, büyüt beni
Güneş istemem bir gülüşüne kanar tomurcuklanırım zaten
Gerekirse senede bir açarım; bir saat, hatta bir dakikalığına
Gözlerin gözlerime değsin yeter ki...

Kirpiklerin, cesaretinin körüklediği bir alev gibi yükselir
Kaşların, en huzurlu denizlerin dalgalarından daha mavi
Al, sancaktan sonra en çok yanaklarına yakışır
Dudaklarınsa en az gözlerin kadar parlak
Çıkacak sihirli sözlerin utangaç muhafızı gibi
Ah o dökülecek birkaç kelime ölüme bile şifa bulur
Bir kerecik göreyim yüzünü yakından n’olur
Bakışlarımız çarpışsın, kıvılcımları yaksın beni
Varlığın varlığımı bilsin yeter ki...
Sonra yine sensizlikte yok olmaya razıyım