Yaptığımız bu! ..
Sevmediğimiz insanların yanında sessiz çığlıklar atıp,
Tren yolu rayları gibi
Kavuşamadan yaşamak…
Arada gerçeklere sırt çevirip, gözlerimizi yumarak…
Başkalarıyla harcarken hayatımızı,
Hep birbirimizi umarak…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta