Yapraklarla beraber Şiiri - Mehmet Bozku ...

Çok garip
Geçiyor gibiyim,
Bir ağacın gölgesinden.
Rüzgâr da eşlik ediyor,
Yapraklarla beraber.
Güneş ise hiç olmadığı kadar,
Güzel bugün.
Kış güneşi gibi bir şey.
Isıtıyor kalbimi.

Ve ömrüm,
ömrüm sevgilim
Koskoca bir bekleyişti her zaman.
Ve ben
Geçtiğim gün
rüzgarlarla beraber
O ağacın gölgesinden.
Sen sevgilim
Değil yüzün adın dahi kalmayacak,
Kalbimin köşesinde.
Kızgınlığımdan değil ne olur,
Yanlış anlama.
Sadece kalbimde ki
Hükmün acı veriyor artık.
Yoruldum…anla beni...!

Bir gün
Bu şehiri
Bu sokakları
Bu insanları
Ve bu ayak izlerini…
Rüzgâr ve yağmur
Silecek yerlerden biliyorum.
Anarsan ya da ararsan bir gün
Şayet beni.
Çocukların sesinde ara.
Ki eğer bulamazsan.
O zaman,
Bir nisan günü öğlen vaktinde,
Meşe ağaçlarının gölgesine de uğra.
Ve yine bulamazsan şayet.
Bil ki geçtim ben o ağacın gölgesinden,
Yapraklarla beraber yavaş, yavaş.
Ve ömrüm sevgilim,
Koskoca bir bekleyişti her zaman.
Her zaman seni beklemekle geçti.