Yaprakların Ölümü

Uyanmıştım sabah erken
Mevsim sonbahar
Hava oldukça soğuktu
Ötmüyordu baharın şakrak kuşları
Güneş bir analık gibiydi uzakta
Artık ısıtmıyordu bizleri
Ağaçlara baktım
Bir kat daha arttı üzüntüm
Bir zamanki yemyeşil yapraklarından
Şimdi vazgeçmişlerdi hepsi
Bıkmış usanmışlardı sanki
Döküyorlardı ha bire döküyorlardı
Sarı sapsarı yapraklarını
Baktıkça bir hüzün kapladı içimi
Bizde bir gün döküleceğiz
Sarı yapraklar misali
Ama onların ölümü bizden iyi
Hiç değilse ölüm onları
Bizim gibi ayırmıyor birbirlerinden
Bizler kim bilir nasıl öleceğiz
Kimimiz hasret kimimiz mahzun
Ah işte kıskanıyorum sarı yaprakları
Ölüm onları ayırmadığı için