Yapraklar Devler Gibi Sevişiyordu

Yapraklar devler gibi sevişiyordu
Hepsi sararmıştı tahminen mevsimden
Sevişmesi biten kırılıyordu
Etraf kırık yapraklar…

Dün gece saçlarını madam tousso da gördüm
Senden ödünç aldı biliyorum
Gözlüklerini kimlere takmadılar ki
Yakışmıyordu kimseye
Gözlerini kimsede görmedim dün gece
Çünkü yoktu o gözleri bir saatlik de olsa taşıyacak
Yürekli biri..

Yapraklar devler gibi sevişiyordu
Çocuklar gibi kırılıyordu

Ellerimi ellerine dolamama
Kahretsin ki engeldi
Beni bilmiyor oluşun
Ellerim koşuyordu
Asla tutamıyorum
Bana tokat atacaksın biliyorum
Değerse ellerim
Ellerine..

Yapraklar her sene bu zamanlar
Sevişiyorlar aslında
Ve her sene de güçsüzler kırılıyorlar
Ama ilk olan bir şey var
Mozart ı düşün güneşi ilk görüşünü
Bu ilk, son olur umarım
Yoksa bir daha ellerimi zaptedemem
Ben rezil olurum
Çocuklar gibi temiz düşünürken…

Yapraklar devler gibi sevişiyordu
Senin fikrin bitmiyordu
Gözlerinin bittiği yerde saçların başlıyordu
Saçlarını bir görüşüm
Gözlerimi şair yapıyordu..

Sanmasınlar ki bunları ben yazdım
Yaprakların seviştiği bir akşamüstü
Saçların tuttu ellerimden
Gözlüklerin kalem oldu
İlham da sende
Aşk da sende
Güzellik de sende
İlk kez bu gün anladım seni görünce
Bir hiç olduğumu
Bir hiç olduğumu…