Atmaya başladı kalbim.
Gün aydınlattıkça yüzümü,
vurdukça yüzüme serin serin rüzgar;
anladım yaşadığımı
Yapraklar açılırken!
Daha bir başkaydı yüzün
daha bir başkaydı gülüşün.
Güneşin parıltıları arasında
süzülen bir melek gibiydin;
Geldin gönlüme indin.
Yapraklar açılırken!
Uzun uzun dalların arasından
gülümserdi gökyüzü;
Gökkuşağı çiçekleri kadar renkliydi yüzün,
bulutlar kadar saftı ellerin
Yapraklar açılırken!
Benim boğulacağım,
Karıncaların yüzebileceği kadar çok
çiğ damlaları savrulurdu ortalığa...
Güneşimi bir bulut kıskanıp
saklasa da benden onu
Güneş hep vardır...
Ve yapraklar açılırken hep
hep yeniden doğacağım! ..
Kayıt Tarihi : 15.5.2009 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!