Rüzgâra sorsan, “Ben döktüm,” der,
“Ben savurdum sarı hüznü dallardan.”
Ağaca sorsan, “Benim yaram derin,” der,
“Ben bıraktım yapraklarımı, kendi dalımdan.”
Bir bahar vardı, yeşil yeşil ümit dolu,
Bir yaz geçti, güneş soldu içimde,
Ne rüzgâr suçlu, ne de zaman,
Ben döktüm, ben…
Gönlümdeki yaprakları, bir bir, usul usul.
Kayıt Tarihi : 6.11.2025 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!