Yapraklar Şiiri - Mehmet Baki Erfidan

Bir yaprak fisildasmasını bekler dururum kendimce,
Bana söz vermisti gelecem
Ve kulagina fısldayacam tüm gece.
Gelecem karanlıgın kasvetini atacam gonlünden.
Gelcem en guzel şiirlerin ahengi bozulacak ben konusunca,
Piramitlerin gizemi kalkar ortadan ben gelince.
İrem bağlarının rüzgarı da sicak kalir
Benimle gelen yarin selami ise.
Bilmem ruzgarlar mi küstü,
Yoksa gokyuzunde yildizlar mi kalmadi
Yapraklar kimildamaz oldular, fisildamaz oldular.
Oysa ne cok beklemistim bir yapragin sarkilarını,
Ne hayaller kurmustum,
Hercümerc etsin yuregimdeki efkari.
Ne rüyalar görmüstüm,
Tanıklık ettikleri asklara dair.
Ne tomurcuklar hayal etmistim yüregimde açacak,
Açarken de yüregimdeki cerahatlar döküelcek...
O fisildayınca Karun kadar zengin, züleyha gibi düçar,
Nemrut gibi kral olacaktim.
Onunla oturmus onu dinlerken,
Ebabil kuslari tepeme taşlar yağdirsa
Farkına bile varmayacaktim..
Yağmurla islanmis yuzünde biriken damlalar
Teker teker yüregime duserken,
İbrahim’in atesini sonduren sular olacakti dustugu yer.