Yamaçlarım sarardı artık güneş görmüyor beni..
Hem ağaçlarımda soyuldu sevda gitti gideli
Kervan kalkmıyor artık içimde ki eller den..
Şimdi hazan mevsimi ve ben terki diyardayım artık..
Senden bana kelimelerdi sadece gelen.
Onlarda kahramanlarımdı benim
Güldüren düşündüren ve de ağlatan.
Ama en çokta özleten..! ..canım dedirten..
Nefesindi her gece bana değen.
Telefonun bir ucundan koşan kelimelerindi.
Her canım demen içimi kavururdu
Alışmıştım ya; keşke hiç çıplak bırakmasaydın dallarımı.... !
Şimdi son bir yaprak kaldı sevgilim
Adı var onunda gözlerimdeki telaş gibi bir şey..
Ya da dudaklarımda ki küçük bir şelale..
İşte o yüzden düşmüyor...
Adı aşk ya düşmüyor işte.. !
Hatice Nilüfer Karataş
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?



