Yapraklar Şiiri - Şirkan Hatay

Yapraklar, yapraklar ne kadar da bize benzer.
Yasamak için bir dala tutunmak ister.
Sıkı sıkıya bağlıdır hayat ağacına topragına.
Alışkındir bizim gibi yöresinin havasına suyuna.

Yapraklar yapraklar..ömürleri bizimki gibidir.
Hayata tutunduklari yer ince bir cizgidir.
Sert bir rüzgar kopartir onları dallarından.
Ayırır her birini konu komşusundan cananından.

Yapraklar yapraklar..topraktan gelmiş topraga gider.
Dalindayken alta bakmaz, gözlerini hep yukarı diker.
Görse de yanındaki yapraklarin düştügünü teker teker.
Bizim gibidir; kendisine hiç sıra gelmeyecek zanneder!

Yapraklar, yapraklar..belirleyemez dallarını, ağaçlarını.
Sırası geldikçe birakiverir arkadan gelene konumlarını.
Tomurcukken capcanli, solgun geçirirler ahirzamanlarini!
Aheste aheste düşerken kimse hissedemez yalnızlıklarını!