Yapraklar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sararıp solmuş,
bir ömür boyu yorulmuş
ve sonra ıslak toprağa düşmüş
yapraklardaki hüznü bilir misin?
Bana benim umutsuz aşkımı anımsatır,
kalbimde açtığın yarayı sızlatır,
sanarsın gün gibidir ömürden eksilen,
hiç görmeyenle bir olur mu
gören?

Oldum olası
ki; aşka tutuldum tutulası
dayanamam boynu bükük çiçeklere,
dökülen yapraklara,
yüreğim gibi yarılıp açılmış topraklara,
çekilip dalından koparılmış güllere,
benim sevgiye özlem çektiğim gibi
suya özlem çekiyorsa;
göllere.

Bir Davud ‘i seda gibidir çağlayarak akan sular,
şelaleler birer nağra gibidir,
başaklar birer anıt,
sen nasıl göklere yükselen bir anıtsan
indimde,
ben yaprakları dallarda,
seni yanımda görmek isterim
gördüğümce.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 43-44/100)