Yapraklar.. Şiiri - Hüseyin Demircan

metrekare çıkar sayınız bine
bu ebatı boy boy.. en en yapraklar
hazanla dökülür dalı dibine
kimi asma gibi yenen yapraklar

bedenin salınır naif hoşlukta
seyrederim seni sabah kuşlukta
üstünde bulunmaz yine kışlıkta
yok mudur bir ören.. nenen yapraklar

boşlukta gösterir türlü hünerler
tavuktur kümese sanki tünerler
savrula savrula yere inerler
havada kıvrılan dönen yapraklar

ağaç onun önü meyva koyunca
sessizce dururdu karnı doyunca
hıncın alırcası bir yaz boyunca
üstüne miskinlik sinen yapraklar

gövde arası sap adeta boyun
havada parente ne güzel oyun
ampülmü mübarek o asil soyun
sarı sarı yanıp sönen yapraklar

indiğin asırlık çınar ağacı
nasılda tırmandın sen bu yamacı
yanıma yanaşır dostluk amacı
okşarca koynuma inen yapraklar

kanatlan ne zarar nede hasar et
ha gayret kaç kurtul bitsin esaret
atlamak aşağı büyük cesaret
yükseklik korkusun yenen yapraklar

bir yerde başlıyor karın ağrısı
taşımaz olunca atın sağrısı
belkide yapardın birlik çağrısı
olsaydı kuvvetli çenen yapraklar

yüksekte basacak alnını hep ter
dayanmaz insanın yüreği hop der
ömründe bir sefer ne helikopter
nede teyyareye binen yapraklar

gelmesin dalların şahsına eyri
kalırmı bir tırnak etinden ayrı
ağaç seni taşır olmasın gayrı
ismine soytarı denen yapraklar

geride kalınca baharlar yazlar
yerler şeker gibi karla beyazlar
yakındır mevsimi kuru ayazlar
zamanla yağmuru dinen yapraklar..