Yaprakla toprağın en müstehcen
Mevsimidir aslında kara kış.
Örtülür üstlerine beyaz bir yorgan
Her bir ilmeği özgü işlenmiş nakış.
Yaprağın toprağa küsüp
Buluta yüz verdiği mevsimdir ilkbahar.
Aldanmış aşklardan utanarak
Dolaşır diyardan diyara kara bulutlar.
Toprakla yaprağın oğula durarak
Tomurcuğa kesildiği mevsimdir yaz.
Herkes ağacın çocukları sansa da
Anlayan hiç yoktur, bilense çok az.
Toprakla yaprağın buluşabildiği
Yegane mevsimdir sonbahar.
Üstlerine yapışmış ayrılıklara inat
Onlar, sessiz sedasız sarmaşırlar
Kayıt Tarihi : 24.2.2017 09:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!