YAPRAK YAPRAK RüZGÂRDAYIM

Sanki fırtınalar kopmuş, yaprak yaprak rüzgârdayım.
Sanki yolumu kaybetmiş, bir bilinmez diyardayım.
Yerden sökmüş gibi tufan, köklerimi savurdukça.
Çatırdar bütün dallarım, fırtınalar kudurdukça.

Uzun yıllara dayanmış çınarmışım, neye yarar?
Keskin baltalar saplanmış, koca gövdemi yaralar.
Eski dostluğu bozulmuş, su vermez olmuş bulutlar.
Zayıf yerlerimi bulmuş, İçime saldırmış kurtlar.

Acılarla kıvranırken, kuruyup gitmeden canım.
Sağıma soluma baktım, varmı diye bir fidanım.
Küçücük fidanlar gördüm, yaprakları kucak, kucak.
Umutla dal, budak salıp, silsilemi kurtaracak.

Arkada kalmaz gözlerim, kütür, kütür yıkılsam da.
Odun olup ocaklarda, harıl, harıl yakılsam da.
Binali; değilim zaten, bilirim ki Dünya yalan.
Uyanırsa! .bahtiyarım, bu hallerden ibret alan.