Zamana karşı savaşamayacağım artık.
Düşlerim yenik düştü çaresizliğe.
Geçen her saniye ile
Bir parça daha kopuyor kalbimden.
Her akşam biraz daha erken yatıyorum,
Gelen güne dayanabilmek için.
Hergün ellerimi uzatıyorum boşluğa,
Belki bir tutan olur diye,
Ama güneş batarken,
Ben yine yalnız oluyorum.
Özlemle bakıyorum düşen her yaprağa,
Sonbaharı izlerken kirli camımdan,
Bende yaprak olmak istiyorum.
Dolu yaşayıp,
Bir yılda sararmak,
Yavaşça düşmek dallardan...
Düşen her yaprak için
Bir damla akıyor gözlerimden.
Düşen her yaprakla daha özgür oluyorum.
Yaprak oluyorum yani.
Gözyaşlarım donuyor yanaklarımda.
Soğuğu da hissetmiyorum ki artık...
Kayıt Tarihi : 20.1.2006 22:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Lee Vincant Gusdi](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/01/20/yaprak-olmak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!